آموزش مداحی و اشعار مذهبی

       
      بال ما را به آسمان ببريد
      تا افقهاي بيكران ببريد
      
      از همين فاصله دخيل مرا
      به حرمهاي مهربان ببريد
      
      مسجد كوفه گر نشد قسمت
      تا حوالي جمكران ببريد
      
      سحري ابن مهزيار مرا
      محضر صاحب الزمان ببريد
      
      عرض تبريك چشمهاي مرا
      سمت بانوي بي نشان ببريد
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      هركه از كوچه تو رد شده
      معني عشق را بلد شده
      
      اي شمالي ترين ستاره هنوز
      چشم نورانيت رصد نشده
      
      بي تو، توحيد چشممان شرك است
      قل هوالله ها احد نشده
      
      رد پايت چه خوب پاسخ داد
      راه سلمان شدن كه سد نشده
      
      اي مسيحا نفس نمي آيي؟
      تا نفس هايمان جسد نشده
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      ميرسي ميرسي به اين زودي
      قبله نغمه هاي داوودي
      
      با شمابا نگاه آبي تان
      ميرسد روزهاي بهبودي
      
      آنكه دلها ميان دستانش
      نرم شد ناگهان شما بودي
      
      اي نسيم سحر به پابوست
      تو شكوه مقام محمودي
      
      حتم دارم دعايمان كردي
      غافل از ما دمي نياسودي
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      ميشود صبح جمعه برگردي؟
      اي ستاره اي كه نور آوردي
      
      برگ پاييزم و پريشانم
      و شما بهار اين زردي
      
      ما كه لايق نبوده ايم اما
        سر سجاده ها دعايمان كردي
      
      تا كه چيزي به اين گدا برسد
      در پي يك بهانه ميگردي
      
      ميشود عصر جمعه ها فهميد
      كه شما چقدر پر دردي
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      زندگي بي شما چه بي معناست
      اي كه چشمت بهانه دنياست
      
      پيش هركه نشست مريم گفت
      در نماز تو حضرت عيسي ست
      
      روي شن زار شوق مجنونت
      رد پاي دويدن ليلي ست
      
      چشم يعقوب پيرهن هر روز
      گريه دار رسيدن فرداست
      
      تا بيايي به شور هرگريه
      آخر گريه هامان براي سقاست
      
      گريه صبح و شام عاشورا
      انتهاي قيام عاشورا
      
      اي قنوت شكسته زينب
      قامتت التيام عاشورا
      
      بر تو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
      
      ***********************
      
      
      مثل شروع یک جریان در مسیر رود
      افتاد راه آخرمان در مسیر رود
      
      دارد خبر ز آمدنی می دهد نسیم
      لب بسته باش و باز بمان در مسیر رود
      
      با ناز می رسد کسی آغاز می شود
      پایان غصه های جهان در مسیر رود
      
      از مأذنه همین که صدای اذان رسید
      شدت گرفت نبض زمان در مسیر رود
      
      ای آخرین بهار دل یخ زده ببین
      با تو شکست پشت خزان در مسیر رود
      
      (یک شهر تا به من برسی عاشقت شد است
      ای سیب سرخ غلط زنان در مسیر رود)
      
      نام تو را خدا چقدر بی نشان نوشت
      با دست خود به صفحه ی تقدیرمان نوشت
      
      از حول دام و دانه دلم چون کبوتر است
      این روزها دعای فرج خواندنی تر است
      
      آقا بساط قتل مرا جور کرده ای
      مژگان توست تیر و دو ابروت خنجر است
      
      با آن شمایلی که به ارباب رفته است
      رویت هزار مرتبه از یوسفان سر است
      
      اصلا عجیب نیست قیامت به پا کنی
      این کار دست گرمی اولاد حیدر است
      
      وقتی قرار نیست که فردا ببینمت
      جان دادنم برای تو امروز بهتر است
      
      بوی مدینه می رسد از انتظار تو
      چشم انتظار آمدنت چشم مادر است
      
      در دست توست پرچم سقای کربلا
      در چشم تو ادامه ی دریای کربلا
      
      عادت به خاک پای تو کرده جبینمان
      برگرد بی تو غصه شده همنشینمان
      
      از کوچه های تنگ دل ما عبور کن
      امشب ببار بر جگر آتشینمان
      
      چشم انتظار آمدنت حلقه های چشم
      پا در رکاب کن که تو هستی نگینمان
      
      با دست کفر یک شبه تحریم می شویم
      آقا فقط بدون تو مانده همینمان
      
      ما سرزمینمان متعلق به فاطمست
      بیمه شده به دست علی سرزمینمان
      
      ای آخرین دلیل نفس های آسمان
      شد راز دار بغض گلو آمینمان
      
      داریم از نیامدنت پیر می شویم
      از جمعه ها بدون تو دلگیر می شویم
      
       مسعود اصلانی
      
      ******************
      
      
      همیشه رهسپرم سوی جاده ی خورشید
      منم مسافر پای پیاده ی خورشید
      
      چه فرق می كند از پشت ابر هم باشد
      به طالبش برسد استفاده ی خورشید
      
      منم كه كاسه به دستم منم كه تاریکم
      دو جرعه نور دهیدم ز باده ی خورشید
      
      اگر چه دورم از آقای خود ولی از او
      جدا نگشتنیم چون بُراده ی خورشید
      
      شناسنامه ی من صبح اول ایجاد
      چنین نوشته منم بنده زاده ی خورشید
      
      سلام می دهم از عمق این دلِ تاریك
      به آخرین پسر خانواده ی خورشید
      
      تویی تو معنی یا نور، عمق یا قدوس
      بگو كه حضرت خورشید كِی رسم پابوس
      
      كبوتران خدا مژده ی سحر دادند
      تمام از شب میلاد تو خبر دادند
      
      كلاغ های دِهِ ما به یمن آمدنت
      چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
      
      بهار حُسن خداوند با رسیدن تو
      به شاخه شاخه ی این شعر برگ و بر دادند
      
      درخت ها همه هنگامه ی قدم زدنت
      ز شوق دیدن تو دست با تبر دادند
      
      عروسِ باغچه ی یاس، مادرت نرگس
      چه كرده بود به او این چنین ثمر دادند
      
      هزار شكر خدا را كه باز هم امروز
      به خانواده ی زهراییان پسر دادند
      
      نفس بریده صدا می زنیم در همه حال
      به دادمان برس ای میم و حا و میم و دال  
      
      هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت
      به چشم كس نَبُوَد باز تاب دیدارت
      
      به شوق گرمی دستانت آمدم خورشید
      بیا و بار بده ذره را به دربارت
      
      به سایه سار بهشت خدا چه حاجتمان
      بس است بر سرمان سایه سار دیوارت
      
      هزار یوسف مصری كلاف حُسن به كف
      نشسته اند به صف در میان بازارت
      
      به شیوه ی پدرانت چه می شود بینم
      كنار سفره ی ما باز كردی افطارت
      
      برو سفر به سلامت كه هر كجا هستی
      امام آخر دنیا! خدا نگهدارت
      
      برو ولی به کجا؟ چشم ماست خانهٔ تو
      بیا دوباره گرفته دلم بهانهٔ تو
      
      روایت است كه در روزگار آمدنت
      زمین تمام شود بی قرار آمدنت
      
      روایت است كه بالاترین عبادتِ خلق
      در این زمانه بُوَد انتظار آمدنت
      
      روایت است ز اصحاب خوب شیطان است
      كسی كه كار ندارد به كار آمدنت
      
      روایت است كه با ذوالفقار می آیی
      چه با شكوه بُوَد اقتدار آمدنت
      
      روایت است قیامی كه سیدش یمنی ست
      خبر دهد چو نسیم از بهار آمدنش
      
      مقام رهبری آن سید خراسانی ست
      نشانه ی دگر روزگار آمدنت
      
      نشانه های ظهورت هنوز كامل نیست
      دلی كه منتظرت نیست گِل بُوَد دل نیست
      
      به هر کجا که سخن از تو در میان آید
      به جسم مردهٔ نطقم دوباره جان آید
      
      من آمدم که نباشم فقط تو باشی تو
      فنای ذات تو گشتن کمالمان آید
      
      که مثل توست که بعد از هزار و اندی سال؟
      زمان آمدنش باز هم جوان آید
      
      که مثل توست چنین و که چون رقیه چُنان؟
      که طفل باشد و چون پیر قد کمان آید
      
      که دیده است که سجده کند لب طفلی؟
      بر آن لبی که از آن بوی خیزران آید
      
      خرابه بود و سحر بود و دختر بابا
      بدون همسفرش رفت با سرِ بابا
      
      محسن عرب خالقی
      
      ********************
      
      
      صبح الست بود و خدا بي حساب داد
      آرامشي به هستي در اضطراب داد
      
      عشق آفريد و عالم و آدم خطاب كرد
      بر هر كه بوده فرصت يك انتخاب داد
      
      با چارده ظهور ،خدا پرده را گشود
      من را به دست اين دلِ خانه خراب داد
      
      از من نبود حرفي و عشق از طُفيلشان
      مشتي گرفت و خاك مرا پيچ و تاب داد
      
      ميخواست تا تبار مرا هم نشان دهد
      آنجا به جاي آب به خاكم شراب داد
      
      انگور تاكهاي بهشتي رسيده بود
      من تشنه بودم و به لبم جام ناب داد
      
      من چون تو مست،مست تماشا شديم ما
      پيمانه نوش يوسف زهرا شديم ما
      
      باغ بهشت زمزمه ي او گرفته است
      امشب كه عطر نرگس شبّو گرفته است
      
      امشب كليم، خادم اين طاق نصرت است
      از دشتِ عرش نافه ي آهو گرفته است
      
      يونس به دست مجمر و اسپند بياورد
      يوسف خميده دسته ي جارو گرفته است
      
      رخصت نداده اند كه جبريل هم رسد
      يك گوشه در بغل سر زانو گرفته است
      
      گيسو گلاب و آينه را چرخ ميدهد
      مريم به عرش چادر بانو گرفته است
      
      حتي خليل قبله ي خود گم نموده و
      سر را به سوي آن خَم ابرو گرفته است
      
      از شوق،صبر حضرت زهرا سر آمده
      امشب اگر غلط نكنم حيدر آمده
      
      تكيه بزن به كعبه،امير سوارها
      پايان بده به سردي اين انتظارها
      
      چشم مرا به آب بصيرت زلال كن
      پيدا كنم مسير تو را در غبارها
      
      از چشمه ي معارف خود جرعه اي ببخش
      باران ببار بر تن اين شوره زارها
      
      پاي مرا به راه ولايت ثبات دِه
      دستم بگير تا گذرم از حصارها
      
      بين تنور عاشقيت شيعه ام نما
      مقداد وار مثل همه سر به دارها
      
      بر ندبه هاي ساده ي من برگ و بار دِه
      پُر كن تمام سال ما را از بهارها
      
      خط ميكشم به روي تمامي جمعه ها
      تا جمعه اي كه سر زند از روزگارها
      
      جز عطر عشق بر سر گيسو نميزني
      تو با حسين، عشق خدا مو نميزني
      
      همسايه ي قديمي دلهاي ما سلام
      اي عابر غريبه ي اين كوچه ها سلام
      
      وقتي عبور ميكني اين بار چندم است
      من ديده ام تو را و نگفتم تو را سلام
      
      شايد تويي همان كه سر كوچه زودتر
      گفتي براي بار هزارم به ما سلام
      
      ديدم به روي سنگ مزاري نوشته بود
      من را كه كشت؟داغ تو آقا بيا سلام
      
      بر حمد و بر قيام و ركوع و سجود تو
      بر قامت و قيامت بي انتها سلام
      
      بر جلوه ي قنوت و سلام تشهدّت
      وقت اذان به اشهد ان لا الا سلام
      
      اما گمان كنم كه جواب تو ميرسد
      تا ميكني به جانب كرب و بلا سلام
      
      جانم اسير اشهد انَّ امير توست
      آقا خوشا به حال دلي كه اسير توست
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید

      
      *******************
      
      
      باز هم روح الامین دارد غزل می آورد
      صنعت ایهام و تشبیه و بدل می آورد
      
      تا شود ابیات شعر من کمی دلچسب تر
      واژه واژه بر لبم جام عسل می آورد
      
      شعر شیرین مرا شور عجیبی داده است
      واژه ی نابی که در چندین محل می آورد
      
      چیست آن واژه که همراه ادایش جبرییل
      جمله ی «حیّ علی خیرالعمل» می آورد
      
      در میان شعرهای شاعران اهل بیت
      دائماً این بیت را ضرب المثل می آورد:
      
      یوسف مصری کجا و یوسف زهرا کجا
      جلوه ی قطره کجا و جلوه ی دریا کجا
      
      کوچه های شهر را امشب چراغانی کنید
      عرش را و فرش را آیینه بندانی کنید
      
      آمده نور دل انگیزی به سمت سامرا
      باید امشب کوچه ها را خوب نورانی کنید
      
      طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجیان
      جان ما را پیش پای یار، قربانی کنید
      
      از خَم ابروی او صدها خُم می می چکد
      باید امشب خلق را انگور مهمانی کنید
      
      دیدن روی سلیمان کار آسانی که نیست
      باید اوّل خوب از این مُلک، دربانی کنید
      
      هر که باشد نوکر تو زود آقا می شود
      خود به خود با یک نگاه تو مسیحا می شود
      
      یوسف زهرا تویی حُسن ختام اهل بیت
      نام تو زیباست ای مرد قیام اهل بیت
      
      گر چه آقا مثل یوسف با نمک هستی ولی
      نام زیبای تو شیرین کرده کام اهل بیت
      
      السّلام ای حُجّةَ الله ای امامَ منتظَر
      لحظه لحظه می رسد بر تو سلام اهل بیت
      
      از پیمبر تا امام عسگری، در عصر خود
      نقل کردند این که هستی التیام اهل بیت
      
      می رسد آن روز که با ذوالفقار مرتضی
      می رسی تا که بگیری انتقام اهل بیت
      
      مرتضی، زهرا، حسن، خون خدا، پیغمبری
       می بری با جلوه ات دل از امام عسگری
      
      نیمه ی شعبان که می گردد عیان، صاحب زمان
      می کند گل بر لب پیر و جوان، صاحب زمان
      
      اشهَد انّ که هستی تو امام آخرین
      می وزد از هر مناره این اذان، صاحب زمان
      
      یک سؤال آقا!... اگر که جای کعبه ثابت است
      پس چرا در هر کجا داری مکان، صاحب زمان
      
      تشنه هستم تشنه ی یک جرعه ی دیدار تو
      وعده گاه ما شبی در جمکران، صاحب زمان
      
      می رسی یک روز ای خورشید پشت ابرها
      می کنی پیدا مزار بی نشان، صاحب زمان
      
      با ظهورت می شود خوشحال زهرا مادرت
      پیش مرگت می شود آن لحظه آقا نوکرت
      
      العجل آقا! بیا چشم انتظاری ها بس است
      در فراقت اشک ها و بی قراری ها بس است
      
      اشک ها ی ما که یک لحظه به درد تو نخورد
      ناله ها و ضجّه ها و گریه زاری ها بس است
      
      تا به کی جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهیم
      ندبه و خون دل و شب زنده داری ها بی ایت
      
      معصیت، پاکی دوران جوانی را گرفت
      ما جوان ها را کمک کن، شرمساری ها بس است
      
      باید آقا درد غربت را فقط فریاد کرد
      گوشه گیری های ما و راز داری بس است
      
      با ظهور خود بیا و مادرت را شاد کن
      قلب ویران مرا با مقدمت آباد کن
      
      محمد فردوسی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: